Vítězslava Kaprálová (1915 - 1940) była czeską kompozytorką i dyrygentką pierwszej połowy XX wieku. Pochodziła z muzycznej rodziny; jej ojciec, Václav Kaprál, był kompozytorem, a matka, Vítězslava Kaprálová, z domu Uhlířová, nauczycielką śpiewu. Od dzieciństwa wykazywała wyjątkowy talent muzyczny. Studiowała kompozycję u Viléma Petrželki w Konserwatorium w Brnie i dyrygenturę u Zdenka Chalabali. Po ukończeniu studiów kontynuowała naukę w szkole mistrzowskiej Konserwatorium Praskiego pod kierunkiem Vítězslava Nováka i Václava Talicha. Dzięki francuskiemu stypendium państwowemu w 1937 r. wyjechała do Paryża, gdzie studiowała dyrygenturę u Charlesa Muncha i kompozycję prywatnie u Bohuslava Martinů. Mimo krótkiego życia (zmarła w wieku 25 lat na gruźlicę) Kaprálová zdążyła skomponować około czterdziestu niezwykle wartościowych utworów (fortepianowych, kameralnych, orkiestrowych, wokalnych), a jej muzyka została doceniona już za jej życia. W 1946 roku Czeska Akademia Nauk przyznała jej członkostwo in memoriam w uznaniu jej wkładu w czeską muzykę.