Koncert D-dur na klawesyn, dwa waltornie, dwoje skrzypiec, altówkę i basso autorstwa Františka Xavera Duška. Choć kompozycja ta nie jest datowana, to jej powstanie (na podstawie faktu, że figuruje w katalogu Breitkopfa z 1774 r.) można datować na lata 60. lub 70. XIX w., a więc na czas, kiedy nadal dominowała w dziedzinie instrumentów klawiszowych klawesyn ; zarówno instrument koncertowy, jak i ogólny instrument basowy. Nie trzeba jednak dodawać, że koncert Duška można wykonać także na fortepianie młotkowym lub fortepianie tangensowym.
Wybór zespołu towarzyszącego wiąże się także z zajmowaniem instrumentu solowego. Ze względu na charakter utworu i liczbę zachowanych części koncert można wykonać z udziałem dwojga skrzypiec, altówki i wiolonczeli oraz dwóch waltorni, ewentualnie istnieje możliwość wyboru kameralnego zespołu smyczkowego z kontrabasem, lub przez wiolonczelę, która podwaja partię oznaczoną „basso”; J. J. Quantz poleca np. 10 graczy (3-3-2-1-1).
W tym wydaniu odtworzono tekst zgodnie z oryginałem i bez zbędnych ingerencji, chociaż rękopis jest równie niejednoznaczny i niejasny w wielu szczegółach, jak wszystkie inne XVIII-wieczne materiały źródłowe. Poprawiono oczywiste błędy pisarskie w zakresie intonacji i rytmu oraz, według analogicznych miejsc, uzupełniono w niezbędnym zakresie oznaczenia dynamiki i artykulacji. Szczegółowych informacji dostarcza komentarz krytyczny zamieszczony na końcu partytury.