Vítězslava Kaprálová (1915-1940) – kompozytorka czeska, dyrygentka, córka kompozytora Václava Kaprála. Uczennica Viléma Petrželki, Vítězslava Nováka, Václava Talicha i Zdeňka Chalabaly. W Paryżu Charlesa Muncha i Bohuslava Martinů. Pomimo krótkiego czasu, który był jej dany (zmarła w wieku 25 lat na gruźlicę), zdążyła skomponować około czterdziestu wyjątkowo wartościowych utworów (fortepianowych, kameralnych, na orkiestrę oraz wokalnych). Już podczas życia twórczość jej była wysoko oceniana. Zeszyt ten to pierwsze wydanie ośmiu dotychczas niepublikowanych dziecięcych utworów fortepianowych, które V. Kaprálová komponowała już w wieku dziewięciu do dwunastu lat. Muzyków zaciekawią nie tylko jako dokument historyczny, ale przede wszystkim dzięki swym walorom artystycznym. Obok dźwiękonaśladowczych drobnych utworów (V říši bájí, Přístav, Válka) znajdziemy tu utwory nadspodziewanie dojrzałe (Na dalekou cestu, V myšlenkách, Touha, Valse triste, Po bitvě bělohorské). Ich melodyczne i harmoniczne bogactwo oraz głębia uczucia świadczą o niezwykłych predyspozycjach kompozycyjnych dziecka obdarzonego wielką fantazją muzyczną oraz ponadprzeciętnym intelektem. Wszystkie utwory są technicznie przystępne, te najprostsze mogą grać mali pianiści już od 2. klasy szkoły muzycznej.