Sześć sonatin na harfę napisał Dusík w lekkim stylu późnego rokoka. Swą delikatną muzyczną stylizacją zbiża się do rękopisu muzycznego Mozarta. Jest to sześć drobnych, dwuczęściowych utworów, które dokładnie zmieniają fragmenty spokojne i szybsze, rytmicznie o wiele żywsze. Wolne, spokojne fragmenty napisane są w prostej trzyczęściowej formie, szybsze natomiast mają zazwyczaj charakter ronda. Tylko druga część ostatniej sonatiny składa się z ¾ rytmu menueta.