Bedřich Smetana (1824 - 1884) był czeskim kompozytorem okresu romantyzmu. Jest jednym z najbardziej znanych czeskich kompozytorów. Od wczesnej młodości poświęcał się muzyce, zwłaszcza grze na fortepianie i kompozycji. Przez całe życie pracował jako pianista koncertowy, nauczyciel muzyki, dyrygent i krytyk muzyczny. Smetana pisał głównie utwory operowe i symfoniczne. Jego utwory fortepianowe, skoncentrowane na wczesnych etapach jego działalności kompozytorskiej, również zajmują znaczną objętość w jego twórczości. Jego muzyka kameralna jest reprezentowana przez pojedyncze, choć znaczące dzieła, a jego chóry i pieśni zajmują raczej marginalną pozycję. W wieku pięćdziesięciu lat całkowicie ogłuchł, ale nawet po utracie słuchu był w stanie skomponować wiele arcydzieł. Przez całą swoją twórczość dążył do stworzenia charakterystycznego czeskiego stylu muzycznego.

Zdeněk Fibich (1850-1900) był czeskim kompozytorem XIX wieku. Obok Bedřicha Smetany i Antonína Dvořáka był najważniejszym przedstawicielem pokolenia czeskiej muzyki drugiej połowy XIX wieku. W przeciwieństwie do Dvořáka był typowym przedstawicielem muzycznego romantyzmu.

Jiří Jirmal (1925-2019) był czeskim gitarzystą, kompozytorem, publicystą i pedagogiem. Od młodości grał na gitarze, szczególnie muzykę jazzową. Profesjonalne wykształcenie w zakresie muzyki klasycznej zdobył w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Pradze, gdzie później był również wykładowcą. W 1965 roku po poważnym wypadku samochodowym musiał zakończyć udaną działalność koncertową i od tego czasu poświęcił się głównie nauczaniu, dziennikarstwu i komponowaniu.