Leoš Janáček (1854–1928) był czeskim kompozytorem, który wciąż cieszy się dużym uznaniem na świecie, zwłaszcza za niezwykłą melodię swoich kompozycji opartą na morawskiej i śląskiej muzyce ludowej. Tytuł oferuje jego kompozycje na organy. Pierwsze kompozycje na organy solo to Trzy kompozycje (uwertura, wariacja i fantazja chóralna) z czasów studiów w Praskiej Szkole Organowej, które powstały w 1875 r. Kompozycje na organy z podtytułem nr 1 i nr 2 zostały opublikowane przez kompozytora w drukarni benedyktyńskiej Rajhrad w 1884 r. Ostatnią kompozycją w zeszycie jest Solo z głagolickiej mszy, w której w siódmej części kantaty „Glagolitic Mass” o starosłowiańskiej mszy tekstowej dla solistów, chóru mieszanego i orkiestry z 1926 r. kompozytor wykorzystał solo organowe w III. części „Slava” i IV. „Wierzę” oraz w VII. części organów odsłonięte są osobno i tworzą związek między mistycznym „Agneče božij” a ostatnią orkiestrą „Intrádá.”, którą Janáček nazwał „Organy solo”.