Albert Pek (1893–1972) był czeskim kompozytorem, dyrygentem i folklorystą. Studiował grę na fortepianie i organach w praskiej konserwatorium, gdzie był uczniem Vítězslava Nováka. Jako pianista występował m.in. z Czeskim Kwartetem lub Emą Destinową, był również drugim chórmistrzem praskiego chóru Hlahol. W 1920 roku osiadł w Znojmie, gdzie pełnił funkcję dyrektora miejskiej szkoły muzycznej, dyrygenta Filharmonii Znojemskiej i chórmistrza chóru Pěvecká jednota Vítězslav Novák. Podczas okupacji niemieckiej został zawieszony i wyjechał do Pragi, gdzie od lat 40. do 1955 roku pracował w redakcji etnograficznej Czechosłowackiego Radia. W latach 1953–1958 wykładał w Konserwatorium Praskim i AMU. Jego bogata działalność kompozytorska obejmuje utwory fortepianowe, kameralne, orkiestrowe, opery i utwory dla dzieci, melodramaty i chóry. Znaczną część jego twórczości stanowią również aranżacje i publikacje pieśni ludowych z regionów czeskich i słowiańskich.